Uiteindelijk belandde ik op het Taksimplein en vandaar ging ik te voet naar de Egyptische Bazaar, waar ik wat potten en pannen en een soepkom wou kopen. Ik heb niet gevonden wat ik zocht maar ik wou heel graag eens proberen afdingen en heb thee en fruit gekocht. De eerste keer was ik de waren van een kraam aan het inspecteren toen de verkoper mij in het Engels aansprak. Het afdingen voelde wat onwennig, zeker omdat de prijzen helemaal niet gek waren, dus deed ik het maar in het Engels. Uiteindelijk kon ik één lira korting bedingen, vier in plaats van vijf, wat toch wel aardig was voor mijn eerste keer. Tijd voor het echte werk, in het Turks. In een fruitkraam was er wel wat fruit dat mij beviel. De verkoper kwam naar mij toe en ik zei in het Turks dat ik het fruit te duur vond. Çok pahalı. Maar de man wou niet van kortingen weten, zijn kraam werkte met vaste prijzen. Flauw, je moet niet in de bazaar gaan verkopen als je niets van je prijs wil afdingen. De derde poging. Dit keer lukte het wel, maar de verkoper begon met cijfers na de komma, en mijn Turks is echt niet zo goed, waardoor ik in de war was en veel te snel toegaf. Ik had nog veel verder kunnen gaan. Hij leek mij ook helemaal niet tevreden dat ik zo snel had toegegeven. Ik zal mijn afdingkunsten toch nog wat moeten oefenen. En ook mijn kennis van de cijfers in het Turks. Want afdingen in het Engels vind ik maar niets.
's Avonds heb ik verloren brood gemaakt en daarna ben ik nog wat gaan drinken in Tünel, het begin van de İstiklal Caddesi. Morgen komen Delphine en Karel op bezoek. Ik ga hen opwachten op de luchthaven.
Hier nog wat foto's:
Zo afdingen lijkt me wel moeilijk!
BeantwoordenVerwijderen