In het overwegend islamitische Turkije zou je gemakkelijk vergeten dat het Pasen is. In tegenstelling tot Kerstmis wordt Pasen hier niet algemeen gevierd. Er is geen paasversiering te vinden in de winkels en kinderen blijven 's nachts niet wakker terwijl ze zich afvragen of de klokken al geweest zijn. Toch is er in Turkije ook een kleine groep orthodoxe christenen, die wél Pasen viert. Het leek mij interessant om te zien hoe dat in zijn werk gaat en daarom besloot ik met Renato en Özgü de zondagsviering bij te wonen in de Sint George kerk (Aya Yorgi), die deel uitmaakt van het Oecumenisch patriarchaat. Het was interessant om te zien, want zo een orthodoxe viering is toch sterk verschillend van een katholieke. De mis werd geleid door de patriarch, die meestal met zijn rug naar het publiek gekeerd stond. De gebeden en lezingen, in het Grieks, waren gericht naar de groep monniken vooraan, en het publiek leek in die viering niet veel meer dan een bijzaak. Mensen kwamen en gingen wanneer ze wouden, de mis duurde dan ook een paar uur. Wie hielden het na vijftig minuten voor bekeken, omdat het toch wat saai begon te worden.
We wandelden naar de Galata toren en kochten daar brood en chocolade voor een paasontbijt aan de voet van de toren. 's Middags gingen we naar het filmfestival. We wouden graag Der Baader Meinhof Komplex zien maar die was uitverkocht en dan gingen we maar naar Where in the World Is Osama Bin Laden? Het is een aanklacht tegen het Amerikaanse buitenlandse beleid in het Midden Oosten en vooroordelen over de regio in Westerse samenlevingen, in de vorm van een parodiërende één-man-redt-de-wereld-film. De regisseur treedt in de voetsporen van Bin Laden van Egypte tot Pakistan en komt tot de conclusie dat de mensen die hij op zijn weg tegenkomt toch niet zo verschillend zijn van de doorsnee Amerikaan.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten