Iran

Ik ben nog steeds hele dagen aan mijn thesis aan het schrijven, maar af en toe is er tijd voor een pauze. Zoals gisterenavond. Het was de laatste Erasmus party van het academiejaar en het was fijn om iedereen nog eens terug te zien voor iedereen vertrekt. Veel volk was er, en het was echt tof. Het was ook heel warm in de zaal, sinds een week is het nooit echt koud meer in Istanbul, zelfs in het midden van de nacht. We hebben dan ook veel afgewisseld tussen binnen en buiten.

En vandaag werk ik dus weer verder aan mijn thesis, die over Iran politiek gaat. Vandaag zijn het presidentsverkiezingen in dat land. En wie zegt dat politiek saai is, moet zich dringend verdiepen in Iran, want als er één eigenschap niet toepasbaar is op politiek in Iran, is het saaiheid. Vier kandidaten doen er mee aan de race, maar er zijn maar twee echte kanshebbers, al weet je nooit helemaal zeker in Iran. Aan de ene kant heb je de zittende conservatieve president Ahmadinejad, die vooral bekend is van zijn harde retoriek zoals de ontkenning van de holocaust. Vier jaar geleden kwam hij met een populistisch programma, steun van de clerici binnen het regime en waarschijnlijk ook na verkiezingsfraude aan de macht. De repressie nam toe sinds dan en Ahmadinejad wordt ook economisch mismanagement verweten, maar zelf speelt hij altijd creatief met cijfers om op te bewijzen dat de economie erop vooruit gegaan is. Bovendien is een deel van de bevolking wel degelijk welvarender geworden door subsidies uit olieinkomsten, en heeft de zittende president op die manier steun weten te kopen. Ahmadinejad's belangrijkste uitdager is de hervormingsgezinde ex-premier Mousavi. Hij wil meer transparantie in de economie en de toepassing van de rule of law. Hij verwijt Ahmadinejad het land geïsoleerd te hebben, en wil de relaties met het westen verbeteren.
Het belooft een nek-aan-nek race te worden. Hoewel er veel kritiek is op de zittende president heeft hij nog steeds de steun van de clerici in het regime en van de revolutionaire garde. De opkomst is een belangrijke factor. Veel mensen hebben hun vertrouwen in het systeem verloren, en een lage opkomst is vooral in het nadeel van de hervormingsgezinde kandidaten. Spannend wordt het in ieder geval.