Kapadokya

Na een nacht op de bus komen we donderdagochtend aan in Kapadokya. Ons hotel is in Göreme, een klein dorpje temidden van het grillige rotslandschap. Dat landschap is het gevolg van de miljoenen jaren lange erosie van vulkaansteen. De zachtheid van de steen maakt het makkelijk om er holen in uit te hakken. De streek ligt dan ook bezaaid met holen, die dienden als kerk of woning. In het openluchtmuseum in Göreme, dat we woensdag bezochten, kan je verschillende van die holen bezoeken, maar daarbuiten zijn ze vaak ook toegankelijk in de vrije natuur. Na het openluchtmuseum maakten we nog een wandeling in de buurt. Op onze terugweg naar het dorp begon het opeens te gieten maar gelukkig konden we liften. Het hotel waar we verbleven had een gezellige zitplaats en een van de uitbaters leerde ons okey spelen. Het heeft veel weg van Rummikub met als belangrijkste verschil dat de stenen niet op tafel worden gelegd.

Omdat het donderdag zou regenen besloten we een bezoek te brengen aan ondergrondse steden. In de streek liggen meer dan 200 ondergrondse steden, soms met tunnels met elkaar verbonden. De steden dienden als schuilplaats voor de Christenen, toen ze door de Romeinen werden vervolgd. Ze beschikken over kerken, scholen, slaapkamers, stallen, kerkhoven en opslagplaatsen. Er kon genoeg worden opgeslagen om voor enkele maanden in de steden te schuilen. Als de schuilplaats toch werd ontdekt konden grote ronde deuren worden dichtgeschoven. De deuren hebben gaten in het midden die moesten toelaten de aankomende soldaten met speren aan te vallen. De steden waren behoorlijk groot. In de tweede stad die we bezochten was slechts tien procent toegankelijk en dat was al een hele oppervlakte. Op veel plaatsen is het niet mogelijk om recht te staan. Terug in de stad was het tijd voor Turkse koffie. Uit het koffiedik voorspelden we elkaars toekomst. Dat is een Turks gebruik en in sommige cafés kan je vragen je toekomst te voorspellen, maar het is natuurlijk leuker om het bij elkaar te doen.

's Avonds gingen we naar een Turkish night. Ik had er al mijn bedenkingen bij en de toeristenbussen voor de ingang bevestigden mijn vrees. We kregen eten en drank en konden ondertussen traditionele Turkse dansen aanschouwen. Er waren enkel toeristen. Ik denk niet dat Turken naar een Turkish night gaan. Misschien dat de dansen wel echt waren, of ooit hadden bestaan. Mijn indruk was toch dat het meer een schijnwereld was die werd opgehangen om toeristen te entertainen.

Zaterdag was het weer prachtig weer en hebben we de hele dag gewandeld in valleien in de buurt. Het was de mooiste wandeling van de trip. We moesten op een bepaald moment via een kleine waterval afdalen omdat we niet over de rotsen konden. We kwamen uit in een ander dorpje en dronken daar thee en gingen dan terug naar Göreme. Een oude dame nodigde ons uit om thee te komen drinken bij haar. Heel snel dan, want we moesten onze bus halen. Het waren lieve mensen. We namen de bus en de volgende ochtend kwamen we aan in Istanbul.

Obama komt vandaag naar Turkije. Hij landt vandaag in Ankara en gaat maandagavond naar Istanbul. Dat betekent dat de verkeerellende voor drie dagen nog groter is dan normaal. Er wordt gezegd dat je een paar uur langer moet rekenen om ergens te geraken.