Princes Islands

Zeven uur, opstaan. Ik kan mij niet herinneren dat ik afgelopen maanden al om zeven uur ben opgestaan. De meeste studenten in de dormitory gaan niet voor twee uur slapen, en sommigen blijven tot na de middag in hun bed liggen. Ik heb mijn slaapritme hier wat aangepast, en ga normaal tussen één en twee slapen, om tussen half negen en negen op te staan. Maar vandaag was het zeven uur. Ik had met Mehmet, Kadir, Sara, Geertje en Johanna afgesproken om naar de Princes Islands te gaan. Het is een eilandengroepje in de Zee van Marmara, op ongeveer anderhalf uur met de boot van Istanbul. Er rijden geen auto's op de eilanden, enkel paarden en fietsen, een hele verademing, als je de verkeersdrukte van Istanbul gewoon bent.

We stapten van de boot af op het tweede eilandje, en huurden daar fietsen om het eiland mee te verkennen. De wegen waren soms nogal steil, dat was dan wel weer helemaal Istanbul. Aan de andere kant van het eiland zetten we onze fietsen even aan de kant om naar het strand te gaan. Het was behoorlijk warm: tijd voor verfrissing op een terras.

In de namiddag namen we de boot naar het grootste eiland, Büyükada. We maakten een wandeling en picknickten in een park onder de koele schaduw van de bomen. We gingen verder en zochten een plaats om van de grote weg naar de zee te raken. We vonden een klein wandelpad dat naar een kiezelstrand leidde. Lang konden we er niet blijven, want we moesten onze boot halen, terug naar Istanbul.