Hıdrellez

Meer nog dan met bladeren hangen de bomen vol met briefjes. De vroege zomer wordt gevierd en in Turkije wordt geen gelegenheid onbenut gelaten om wensen te maken. Hıdrellez was het vandaag. Al sinds lang vervlogen tijden schrijven mensen hun wensen op briefjes, die ze in de bomen hangen, om ze de volgende dag terug uit de boom halen en in de zee gooien. Er wordt genoten van lente-gerechten en mensen maken kampvuren om over te springen. In Ahırkapı, vlakbij Sultanahmet was er een muziekfestival om Hıdrellez te vieren. Het eerste festival van het jaar was superleuk. Ik ging er samen met Deniz en vrienden van haar naartoe. Turkse volksmuziek werd gespeeld, en er werd gedanst, op een prachtige locatie, een grasveld, met aan de ene kant zicht op de mooi verlichte Blauwe Moskee, en aan de andere kant het oneindige niets van de nachtelijke zee. Het had echt iets vroegzomers, de geur van vertrappeld glas, bier en de mensenmassa genietend van de muziek. Op het einde van de avond gaf Deniz mij een potlood en papier. Tijd voor onze eigen wensen. We hingen ze in een boom, die al volgeladen waren met wensen. Ik zag zelfs een wens die uitgetypt was. Op mijn terugweg naar de dorms zag ik op de kaai in Karaköy een groot kampvuur, waar mensen om de beurt oversprongen. Een mooi Hıdrellez!