Karaoke

Terwijl we gisteren naar de les Turkse politiek gingen hadden we een affiche zien hangen van een filmvoorstelling in een andere campus om 16 uur. Daar zouden we nog wel op tijd kunnen geraken. De les ging over nationalisme in het algemeen, en in Turkije in het bijzonder. Het is een boeiend onderwerp, en de interactieve lesgeefstijl van deze gastprof beviel mij wel. Mensen zijnbehoorlijk nationalistisch in Turkije. Een week of twee geleden had een Koerdisch parlementslid Koerdisch gesproken in het Turkse parlement en sommige politici hadden geëist dat de man naar de gevangenis zou worden gestuurd. Ik had er met een Turkse student over gepraat en die vond dat niet meer dan logisch. Ik kon er niet goed bij dat je zoiets kleins zo zwaar zou bestraffen. Gelukkig zijn niet alle Turken zo nationalistisch. Het ging ook in de les over het voorval en de prof verzekerde dat het in het huidige Turkije niet meer mogelijk was dat belangrijke politici in de gevangenis belandden omdat ze Koerdisch gebruikten. Lokale politici riskeerden wel nog een straf, zoals laatst een Koerdische burgemeester die, louter uit praktische overwegingen, brochures ook in het Koerdisch had verspreid.

Na de les namen we de bus naar Kuştepe, de andere campus en uiteindelijk vonden we het lokaal waar de film werd vertoond. Maar toen de film startte bleken de ondertitels enkel in het Turks te zijn. Het was toch een te moeilijk niveau om te verstaan, en we gingen maar weg.

's Avonds was er een karaoke avond. Het was wel tof. Zowel Engelstalige als Turkse klassiekers passeerden de revue. Na een tijdje gingen we naar een bar even verderop, Araf, waar we onze leraar van Turks tegenkwamen. Het was er superdruk en we gingen elders naartoe, maar daar was de muziek zo slecht dat ik niet lang ben gebleven.