Twee miljoen

Door al dat studeren heb ik maar weinig spannende verhalen. Ik had het toch even gehad vandaag en ging een wandeling maken naar İstiklal Caddesi om terug te keren met de Tünel. In de straat van de dormitory passeerde ik een schoenenpoetser. Of ik mijn schoenen gepoetst wou? Nee, bedankt. Echt niet? Echt niet. Twee miljoen? Ik moest lachen. Eerst dacht ik dat hij een grapje maakte maar hij had het natuurlijk over oude lira. Tot enkele jaren geleden hadden alle geldbedragen zes nullen meer. Een brood koste al gauw een miljoen lira. Mijn schoenen hadden echt geen poetsbeurt nodig. Ik vertelde dat ik uit België kwam en in de dormitory woonde en vroeg waar hij vandaan kwam. Hij kwam uit het Koerdische oosten van Turkije. Ik heb de indruk dat veel Koerden wel trots zijn op hun Koerdische oorsprong, hoewel de staat liever niet te veel uitingen van Koerdische identiteit ziet. Maar goed, ik ben verder gaan studeren en ben ondertussen klaar.

Hier nog wat foto's van de soms sprookjesachtige of schilderachtige hemel boven Istanbul: