Verkiezingen

De tienduizenden vlaggen met de namen en logo's van de verschillende partijen die de straten van Istanbul de laatste weken kleurden zijn verdwenen en de stemmen zijn geteld. Gisteren waren er gemeenteraadsverkiezingen in Turkije. De hele dag werd er geen alcohol verkocht in Turkije. De afgelopen weken hingen de straten vol met vlaggen en affiches van AKP, CHP, DTP, MHP, Saadet,... Verkiezingswagens met micro's op de daken zongen luid de namen van hun kandidaat in het rond. De campagne van de AKP, de partij van de huidige burgemeester en van premier Erdoğan en president Gül, was overduidelijk de grootste. “Denk groot” is hun slogan. De resultaten zijn ondertussen bekend en de islamitische AKP heeft de verkiezingen gewonnen, maar ze behaalt wel de slechtste resultaten in haar geschiedenis. Vorige week las ik in de Daily Mail dat de AKP waarschijnlijk zou winnen, maar dat dat niet zozeer een bewijs was van de populariteit van de partij, maar eerder van het gebrek aan degelijke oppositie. Die oppositie bestaat onder meer uit de CHP, die er een nogal paternalistisch discours op nahoudt. De CHP weet naar eigen zeggen wat goed is voor de mensen. Zo is de partij fel voor het hoofddoekenverbod in overheidsinstellingen, omdat mensen volgens haar nooit vrijwillig een hoofddoek kunnen dragen. De partij verdedigt heel sterk het seculiere gedachtegoed van Atatürk en beschuldigt de AKP ervan een islamitische staat te willen installeren. Die partij zelf ontkent dat natuurlijk. Ik heb de indruk dat het een clash is tussen een oude seculiere elite, en een nieuwe, meer religieuze elite, die sterker is geworden door de economische groei van de afgelopen decennia. De oude elite probeert kost wat het kost zijn macht te behouden, en de nieuwe elite speelt het spel ook niet altijd proper. Zo zijn er talrijke berichten van koelkasten en andere huishoudapparaten die in het Oosten van het land worden uitgedeeld in ruil voor stemmen. De AKP werd er de laatste maanden ook door enkele media van beschuldigd de persvrijheid te willen inperken.

Dat was zondag. Zaterdag was ik van plan om naar een hamam te gaan, maar het is er uiteindelijk niet van gekomen. 's Avonds ben ik naar het verjaardagsfeestje van Lisanne geweest, en ik ben er net als de meesten tot zonsopgang gebleven, omdat de metro 's nachts niet rijdt. Zondag ben ik bij Tuğba op bezoek gegaan in het Aziatische deel, om wat bij te praten, thee te drinken, en tavla te spelen.

Vandaag was het zo mooi weer dat de Turkse les doorging in de tuin van de unief. Echt zalig. En als er dan eens een vlaag wind uit de juiste richting komt, wordt het grasveld overgoten door een heerlijke chocoladegeur van de nabijgelegen fabriek.

Deze week ga ik niet veel kunnen posten op mijn blog. Van woensdagavond tot zondag ga ik met twee Erasmussers en een Turkse student naar Kapadokya, in Anatolië. Het is twaalf uur reizen met de bus en ik heb er al veel enthousiaste reacties over gehoord.