Bruusk stopt een zwarte auto langs de straat. Een man met een donkere zonnebril stapt uit. Hij rookt een wazige sigaret. In slow motion valt de wazige sigaret op de grond. Vertrappeld door zijn opgeblonken zwart leren schoen.
Gisterenavond was ik met Olcay, een Turkse student, aan het praten terwijl er op tv een actiefilm speelde. Ik dacht eerst dat het een parodie was op de anti-tabak-lobby en dat de sigaret daarom onherkenbaar was gemaakt, maar Olcay vertelde mij dat het een regel is in Turkije dat je niet mag roken op tv. Veel effect heeft het niet, want als er één cliché wél klopt, is het dat van roken als een Turk. Op café, op restaurant, in de stad, stiekem op de bus, bijna overal wordt er gerookt. In de dormitory mag je roken in de keukens, de gang en de hal beneden. Enkel in de kamers en de studeer -en computerzaal mag je niet roken, maar toch wordt het vaak gedaan. Ik heb mijn kamergenoten gevraagd om niet te roken in de kamer en dan doen ze dat wel, maar op zich vinden ze het geen vreemde plaats om te roken. In de universiteit is roken geheel verboden, op straffe van een boete van 62 lira, en daar wordt het wel gerespecteerd. Vanaf juni zou er een rookverbod komen in café's en restaurants. Ik weet niet of het een geheel verbod is, maar ik heb sowieso mijn twijfels bij de effectiviteit ervan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten