Dolapdere

Vandaag was de oriëntatie voor Erasmussen in de Dolapdere campus. Een busje kwam ons ophalen aan de dormitory. Hoewel de campus met een flinke wandeling ook te bereiken is wordt er aangeraden om niet te voet te gaan omdat de buurt van de campus nogal onveilig is. Het is een arme buurt en aangezien Bilgi een privé universiteit is worden alle studenten aanzien als rijk. Daar is wel iets van waar. Het inschrijvingsgeld bedraagt 20.000 lira (10.000 euro) per academiejaar. Tachtig procent van de studenten betalen die som, de overige twintig procent wordt vrijgesteld omdat ze door de universiteit worden uitgenodigd om er te studeren. Dat is bijvoorbeeld omdat ze zich bewezen hebben in een bepaald domein. Vanuit het busje zag ik dat vrijwel alle vrouwen in de buurt een hoofddoek droegen, waar het in wat ik tot nog toe van Istanbul gezien heb eerder uitzonderlijk was. In de universiteit zelf heb ik maar twee meisjes met een hoofddoek gezien. In Turkije is het dragen van hoofddoeken in publieke universiteiten verboden, maar in private universiteiten is het wel toegelaten. Het is een kwestie die nogal de gemoederen bedaart, en hoewel ik hier nog maar juist ben, is het toch al enkele keren naar voor gekomen in een gesprek. Als ik er meer over gehoord heb zal ik er zonder twijfel wel eens over uitweiden.

Tijdens de oriëntatie kregen we informatie over alle papieren die deze week in orde moeten worden gebracht, de universiteitsbibliotheek, cultuur en politiek in Tukije, de Erasmusclub. Er was ook tijd om heel wat nieuwe Erasmussen te ontmoeten, want niet allemaal verblijven ze in de dormitory. Na de oriëntatie zijn we nog iets gaan drinken en ik ben daarna terug naar de dormitory gegaan om te informeren naar mijn kamer. Morgen weet ik of ik naar een kamer van vier mag of niet. Ik zou liever hebben van wel natuurlijk, al zou ik het ook niet zo erg vinden om in een kamer van zes te blijven. Het belangrijkste is dat ik weet waar ik definitief ga slapen, zodat ik weet of ik mijn bagage kan uitpakken of niet.

Ik had nog niet gegeten 's avonds en in de supermarkt ging ik wat eten kopen. Daar kwam ik Renato tegen en die stelde voor om pida (Turkse pizza) te gaan eten. Aan de overkant van de dormitory is er een restaurant waar er pida wordt verkocht en we gingen daar eens kijken. De uitbater was heel blij dat we kwamen. We waren bijna de enigen in zijn zaak. We kregen een kaart in het Turks waar we amper wat van verstonden. Renato en ik zijn allebei vegetariër en hij lust bovendien geen eieren maar uiteindelijk lukte het ons wel om duidelijk te maken wat we wouden, na tussenkomst van een student die een beetje Engels kon. Het valt hier trouwens erg goed mij als vegetariër. Overal is er wel eten te krijgen zonder vlees. De pida was superlekker! En ontzettend vriendelijke uitbaters! Er was een andere Erasmus bij komen zitten en we kregen wel een keer of vier thee aangeboden. Ik hoop dat het binnen twee weken lukt om de menukaart grotendeels te verstaan. Ik heb mij voorgenomen om alle mogelijke woordenschat rond eten en drinken te leren.

Deze avond was er een Erasmusparty. Ik ben er even naartoe geweest. Het was wel tof. Ik heb ook mijn resultaten voor de januari-examens gekregen en ik ben voor allemaal geslaagd! Morgen probeer ik wat foto's te posten van het uitzicht vanop het dakterras van de dormitory. Ik moet mij ook gaan registreren op de unief, en hopelijk kan ik met andere Erasmussen eindelijk Sultanahmet bezoeken.